Language: English

Abstract/Notes: When critics consider utopian literature, they often claim that the utopian imagination is limited in its ability to provide practical instruction for societal reform. In Archaeologies of the Future, Fredric Jameson extends this critique by arguing that the utopian imagination only exists “to demonstrate and to dramatize our incapacity to imagine the future” (288-289). By returning to an early twentieth century utopian novel, Charlotte Perkins Gilman’s Herland (1915), we can put pressure on Jameson’s ideas about the ultimate function of the utopian imagination. By analyzing the education system in Herland, we are able to see how Gilman integrated the contemporary educational philosophy of John Dewey and methods of Maria Montessori to provide an intellectual and institutional foundation for her utopian education system. Therefore, Gilman provides a set of ‘instructions’ to suggest how we might reform current methods of education to fit within her utopian vision. Gilman’s Herland allows us to see how a highly imaginative utopian text can promote social change to build a ‘better’ future.

Language: English

Published: Carbondale, Illinois, 2016

Abstract/Notes: For a century Montessori’s philosophy of education has been understood in separation from Dewey’s philosophy of education. According to Thayer-Bacon [1], a plausible explanation is that Kilpatrick, Dewey’s influential student, rejected Montessori’s system of education [2]. His main objection was that her educational system was founded on an outdated psychology. In contrast, this paper suggests, Montessori’s educational systems is founded on a psychology which, like Dewey’s, was markedly ahead of her time by putting purely embodied interactions with the environment as the foundation of human understanding. By comparing Montessori’s psychology [3; 4] to Dewey’s [5; 6] this paper shows their compatibility. The developed pragmatism of Sellars [5;6] and the interactivism of Bickhard [7] further enables us to explain how the prelinguistic human-environment interactions (or transactions), central to Dewey and Montessori, are pure processes [8]. The pure process ontology enables us to see how more complex processes emerge from simpler ones and how learning in the mere causal domain of bodily human-environment interactions can grow into the linguistic and conceptual domain of education. The ambition is to show that a flourishing interaction between Montessori and pragmatism is possible and preferable if we are to understand the proper role of the body in education. [1] Thayer-Bacon, Barbara (2012). Maria Montessori, John Dewey, and William H. Kilpatrick. Education and Culture, 28, 1, 3-20. [2] Kilpatrick, W. H. (1914). The Montessori system examined. Cambridge, Mass.; The Riverside Press [3] Montessori, M. (1912). The Montessori method. NY: Frederick A. Stokes Company [4] Montessori. M. (1949). The absorbent mind. Adyar: The Theosophical Publishing House [5] Dewey, J. (1916). Democracy and education. NY: The Macmillan Company [6] Dewey, J. (1925) Experience and nature. Chicago: Open Court Publishing Company [7] Sellars, W. (1960). Being and Being Known. Proceedings of the American Catholic Philosophical Association, 34, 28-49. [8] Sellars, W. (1981). Foundations for a metaphysics of pure process: The Carus lectures of Wilfrid Sellars. The Monist 64 (1):3-90. [9] Bickhard, M. H. (2009). The interactivist model. Synthese, 166, 3, 547-591. [10] Seibt, Johanna (2016). How to Naturalize Intentionality and Sensory Consciousness within a Process Monism with Gradient Normativity—A Reading of Sellars. In James O'Shea (ed.), Sellars and His Legacy. Oxford: Oxford University Press, 186-222.

Language: English

Published: Copenhagen, Denmark: International Network of Philosophers of Education, 2022

Abstract/Notes: The social state, the phenomenon of the active citizen, and empowering education are the actual goals of what ‘New Kazakhstan’ has to achieve. Maria Montessori is a globally known, leading thinker and practitioner of humanistic education philosophy and positive social transformations. Montessori believed in and practiced the principles of developing non-commercialized and accessible to all quality education, which is not just child-centric but is also conducive to creating global citizens with an inclusive outlook who perceive themselves as the integral parts of the whole, called Universe. Montessori’s education philosophy helps children develop a way of thinking based on the unity of the Universe, awakens and sustains in them an unrestrained interest in exploring the Universe, evokes creativity, and induces them to see everything in interconnectedness. Overall, an analysis of Cosmic education, a fundamental concept in Montessori’s humanistic philosophy of education, which also can be depicted as empowering education, shows some concrete ways how to form active citizens, create a vital social state and build an inclusive society. / Социальное государство, феномен “активный граждан” и расширяющее права и возможности образование – одни из главных целей, которых должен достичь «Новый Казахстан». Мария Монтессори – одна из всемирно известных ученых и практиктов философии гуманистического образования и позитивных социальных преобразований. Монтессори верила и практиковала принципы развития доступного для всех, некоммерческого и качественного образования, которое не только ориентировано на ребенка, но и способствует формированию глобальных граждан с инклюзивным мировоззрением, которые воспринимают себя как неотъемлемую часть целого, называемого Вселенная. Философия образования Монтессори помогает формировать у детей образ мышления, основанный на единстве Вселенной, пробуждает и поддерживает в них безудержный интерес к познанию Вселенной, пробуждает творчество и побуждает видеть все во взаимосвязи. В целом, анализ Космического образования, фундаментальной концепции гуманистической философии образования Монтессори, которая по сути является расширяющей права и возможности системой образованием, может показать некоторые пути создания феномена “активный гражданин”, формирования сильного социального государства и построения инклюзивного общества. / Әлеуметтік мемлекетті, белсенді азамат құбылысын және құқық пен мүмкіндіктерді кеңейтетін білім беру жүйесін – «Жаңа Қазақстанның» қол жеткізуі тиіс басты мақсаттарының арасында атауға болады. Мария Монтессори – жаһанға танымал, гуманистік білім беру философиясы мен оң әлеуметтік өзгерістер жасаудың жетекші ойшылы және практиктерінің бірі. Монтессори барлық азаматтарға қолжетімді, коммерциялық емес сапалы білім беруді дамыту қағидаттарына сенді және оны жүзеге асыра білді. Монтессоридің білім беру философиясы баланы (яғни баланың қажеттіліктерін) негізге алып қана қоймай, сонымен бірге балаға өзін “Ғалам” деп аталатын үлкен жүйенің ажырамас бөлігі және жаһан азаматы ретінде қабылдайтын инклюзивті көзқарас құруға ықпал етеді. Монтессори білім беру философиясы балаларға Ғаламда әр нәрсенің басқалармен тығыз байланыста екенін көрсетуге негізделген ойлау тәсілін дамытуға көмектеседі, оларда Ғаламды зерттеуге деген шексіз қызығушылықты оятады және қолдайды, шығармашылық рухты оятады. Тұтастай алғанда, Монтессоридің гуманистік білім беру философиясында (оны құқық пен мүмкіндіктерді кеңейтетін білім беру жүйесі деп те сипатауға болады) іргелі тұжырымдама болып табылатын “Ғарыштық білім” түсінігі, белсенді азамат құбылысын қалыптастырудың, күшті әлеуметтік мемлекет пен инклюзивті қоғам құрудың кейбір нақты жолдарын көрсетеді.

Language: English

DOI: 10.48010/2022.4/1999-5849.08

ISSN: 1999-5849

Language: English

Language: French

ISSN: 2492-3524

Language: English

ISSN: 0277-9064

Language: English

ISSN: 1178-6213, 2744-662X

Language: English

ISSN: 1071-6246

Language: German

Published: Hannover, Germany: Hermann Schroedel, 1977

ISBN: 978-3-507-38230-5

Series: Bildungsproblem in der Geschichte des europäischen Erziehungsdenkens , 2