Abstract/Notes: The social state, the phenomenon of the active citizen, and empowering education are the actual goals of what ‘New Kazakhstan’ has to achieve. Maria Montessori is a globally known, leading thinker and practitioner of humanistic education philosophy and positive social transformations. Montessori believed in and practiced the principles of developing non-commercialized and accessible to all quality education, which is not just child-centric but is also conducive to creating global citizens with an inclusive outlook who perceive themselves as the integral parts of the whole, called Universe. Montessori’s education philosophy helps children develop a way of thinking based on the unity of the Universe, awakens and sustains in them an unrestrained interest in exploring the Universe, evokes creativity, and induces them to see everything in interconnectedness. Overall, an analysis of Cosmic education, a fundamental concept in Montessori’s humanistic philosophy of education, which also can be depicted as empowering education, shows some concrete ways how to form active citizens, create a vital social state and build an inclusive society. / Социальное государство, феномен “активный граждан” и расширяющее права и возможности образование – одни из главных целей, которых должен достичь «Новый Казахстан». Мария Монтессори – одна из всемирно известных ученых и практиктов философии гуманистического образования и позитивных социальных преобразований. Монтессори верила и практиковала принципы развития доступного для всех, некоммерческого и качественного образования, которое не только ориентировано на ребенка, но и способствует формированию глобальных граждан с инклюзивным мировоззрением, которые воспринимают себя как неотъемлемую часть целого, называемого Вселенная. Философия образования Монтессори помогает формировать у детей образ мышления, основанный на единстве Вселенной, пробуждает и поддерживает в них безудержный интерес к познанию Вселенной, пробуждает творчество и побуждает видеть все во взаимосвязи. В целом, анализ Космического образования, фундаментальной концепции гуманистической философии образования Монтессори, которая по сути является расширяющей права и возможности системой образованием, может показать некоторые пути создания феномена “активный гражданин”, формирования сильного социального государства и построения инклюзивного общества. / Әлеуметтік мемлекетті, белсенді азамат құбылысын және құқық пен мүмкіндіктерді кеңейтетін білім беру жүйесін – «Жаңа Қазақстанның» қол жеткізуі тиіс басты мақсаттарының арасында атауға болады. Мария Монтессори – жаһанға танымал, гуманистік білім беру философиясы мен оң әлеуметтік өзгерістер жасаудың жетекші ойшылы және практиктерінің бірі. Монтессори барлық азаматтарға қолжетімді, коммерциялық емес сапалы білім беруді дамыту қағидаттарына сенді және оны жүзеге асыра білді. Монтессоридің білім беру философиясы баланы (яғни баланың қажеттіліктерін) негізге алып қана қоймай, сонымен бірге балаға өзін “Ғалам” деп аталатын үлкен жүйенің ажырамас бөлігі және жаһан азаматы ретінде қабылдайтын инклюзивті көзқарас құруға ықпал етеді. Монтессори білім беру философиясы балаларға Ғаламда әр нәрсенің басқалармен тығыз байланыста екенін көрсетуге негізделген ойлау тәсілін дамытуға көмектеседі, оларда Ғаламды зерттеуге деген шексіз қызығушылықты оятады және қолдайды, шығармашылық рухты оятады. Тұтастай алғанда, Монтессоридің гуманистік білім беру философиясында (оны құқық пен мүмкіндіктерді кеңейтетін білім беру жүйесі деп те сипатауға болады) іргелі тұжырымдама болып табылатын “Ғарыштық білім” түсінігі, белсенді азамат құбылысын қалыптастырудың, күшті әлеуметтік мемлекет пен инклюзивті қоғам құрудың кейбір нақты жолдарын көрсетеді.

Language: English

DOI: 10.48010/2022.4/1999-5849.08

ISSN: 1999-5849

Language: English

Language: English

Language: English

Language: German

Published: Freiburg, Germany: Herder, 1986

ISBN: 978-3-451-20919-2

Language: Spanish

ISSN: 0210-0630

Abstract/Notes: This is an article from Montessori Education, a Japanese language periodical published by the Japan Association Montessori.

Language: Japanese

ISSN: 0913-4220

Language: Korean

ISSN: 1226-9417

Abstract/Notes: This chapter explores the theories and histories of the holistic educational paradigm. Beginning with a description of the theoretical structures that underpin the holistic educational viewpoint, it lays the groundwork to understand how pedagogies as diverse as Waldorf, Montessori, Democratic Free Schooling, and homeschooling are connected by a common set of paradigmatic assumptions. Following brief summaries of the origins of these traditions, key aspects of practice and highlights from research carried out in each pedagogy are discussed. Concluding remarks draw connections between the fundamental convictions that gave rise to these pedagogies and the needs of educators in diverse contexts today. DOI: 10.4018/978-1-7998-4906-3.ch001

Language: English

Published: Hershey, Pennsylvania: IGI Global, 2021

ISBN: 978-1-79984-906-3

Abstract/Notes: L'étude du thème de l'éducation à la paix en regard des options spécifiques, éducatives et pédagogiques - historiquement ancrées - de Célestin Freinet et Maria Montessori, inscrites dans le mouvement de l'Education nouvelle, imposent avant tout d'interroger le concept de paix à la lumière des approches philosophiques. La notion de conflit, comme lieu - d'espace et de temps, moment différé à la violence - où s'articulent les rapports de tensions entre les contraires mis en présence, apparaît dès lors comme l'élément central à prendre en considération dans ce qui caractérise les relations humaines, afin que ces dernières ne dégénèrent pas en violence aveugle. S'il est indéniable que les deux pédagogues ont été animés par un profond désir de voir la paix s'installer dans le monde après deux catastrophes mondiales, il n'en demeure pas moins que leurs approches en ce domaine révèlent, à l'instar de leur attitude vis à vis des conflits armés, un déni de la notion même de conflit au sein des relations entre les hommes et par voie de conséquence de la valeur qui lui est attachée. L'établissement d'une adéquation entre nature et paix, renforcée en cette époque charnière du début du XXe siècle, amène Célestin Freinet et Maria Montessori à asseoir leurs conceptions, pour l'un comme pour l'autre, sur les bases du naturalisme et du vitalisme en prenant, pour Maria Montessori plus particulièrement, le chemin de la religion. C'est en cela que les conceptions et démarches de ces deux pédagogues, s'inscrivant dans le mouvement plus général de l'Education nouvelle, s'appuient sur la nécessité de l'éradication des conflits. Outre le fait que par la voie du pacifisme, la paix ne saurait advenir, l'éducation à la paix demeure un problème parce qu'elle se doit de considérer la composante conflictuelle tant dans les relations inter-individuelles qu'inter-éthniques et inter-étatiques. Il reste au demeurant que non seulement on peut mais que l'on doit éduquer à la paix, au risque de la violence possible, afin d'assurer aux futures générations l'apprentissage de liberté et de l'autonomie. [The probematics of education for peace in light of two representatives of the New education : Célestin Freinet and Maria Montessori The study of education for peace theme from the specific, educational and pedagogical – historically rooted – options of Célestin Freinet and Maria Montessori, registered in the New Education movement, imposes first to question the concept of peace in the light of philosophical approaches. The notion of conflict, as unit – of space and time, moment differred to violence – where tension struggles between opposites, appear from that time as the central element to be considered in what caracterizes human relations, so that these relations do not degenerate in blind violence. If it is undeniable that both pedagogues have been incited by a deep desire to see peace spreading over the world after both world catastrophes, the fact remains that their approaches in this domain reveal, in the manner of their attitude towards armed conflicts, a denial of the very notion of conflict in relations between men and consequently of the value hereto attached. The setting-up of an adequacy between nature and peace, reinforced at this hinge time of the beginning of the 20th century, leads Célestin Freinet and Maria Montessori to ground their conceptions, for both of them, on the basis of naturalism and vitalism, by taking, especially for Maria Montessori, the way of religion. Conceptions and approaches of these both pedagogues, in the scope of the general New Education movement, lean on the necessity to eradicate conflicts. Besides the fact that by the way of pacifism, peace could not come to pass, education to peace remains a problem because it has to consider the conflict element in inter-individual as well as inter-ethnical and inter-state relations. The fact remains that education to peace not only can be but has to be dispensed, at the risk of possible violence, in order to ensure to future generations learning of freedom and autonomy.]

Language: French

Published: Lyon, France, 2004